ἐγειρομένοων δέ ποτε τῶν Δουρσλείων ἀφ’ ὕπνου ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὡς ἔτυχεν ἐξ ἧς ἡμεῖς τάδε μυθολογοῦντες ἤρξαμεν, νέφος καὶ ὁμίχλη κατὰ τὸ εἰωθὸς ἐκάλυπτον πάντα τὰ ἔξωθεν·
τίς δὲ συνίει τὰ μέλλοντα ὡς πανταχοῦ δεινά τε καὶ παράλογα γενήσεται;
ὁ μὲν γὰρ Δούρσλειος μινυρίζων τι ᾑρεῖτο τῶν λαιμοδέτων τὸν ἀτερέστατον ἅτε ἰὼν πρὸς τὸ ἐργαστήριον·
ἡ δὲ γυνὴ λαλοῦσα πολλῆς μετ’ εὐθμίας τὸ παιδίον ἀνεβίβαζεν εἰς τὸ βάθρον κραυγὴν ἔτι προϊέμενον.