2005年09月10日

講読用原文11

(177.)  Πᾶς νοῦς πλήρωμα ὢν εἰδῶν, ὁ μὲν ὁλικωτέρων, ὁ δὲ
μερικωτέρων ἐστὶ περιεκτικὸς εἰδῶν· καὶ οἱ μὲν ἀνωτέρω νόες
ὁλικώτερον ἔχουσιν ὅσα μερικώτερον οἱ μετ’ αὐτούς, οἱ δὲ κατω-
τέρω μερικώτερον ὅσα ὁλικώτερον οἱ πρὸ αὐτῶν.
   οἱ μὲν γὰρ ἀνωτέρω δυνάμεσι χρῶνται μείζοσιν, ἑνοειδέστεροι
τῶν δευτέρων ὄντες· οἱ δὲ κατωτέρω, πληθυνόμενοι μᾶλλον,
ἐλαττοῦσι τὰς δυνάμεις ἃς ἔχουσι. τὰ γὰρ τῷ ἑνὶ συγγενέσ-
τερα, τῷ ποσῷ συνεσταλμένα, τῇ δυνάμει τὰ μετ’ αὐτὰ
ὑπεραίρει· καὶ τὰ τοῦ ἑνὸς πορρώτερον ἔμπαλιν. δύναμιν οὖν
οἱ ἀνωτέρω προστησάμενοι μείζονα, πλῆθος δὲ ἔλαττον, δι’
ἐλαττόνων κατὰ τὸ ποσὸν εἰδῶν πλείω παράγουσι διὰ τὴν δύνα-
μιν· οἱ δὲ μετ’ ἐκείνους διὰ πλειόνων ἐλάττω κατὰ τὴν τῆς
δυνάμεως ἔλλειψιν. εἰ οὖν ἐκεῖνοι δι’ ἐλαττόνων πλείονα παρ-
άγουσιν, ὁλικώτερα τὰ ἐν αὐτοῖς εἴδη· καὶ εἰ οἵδε διὰ πλειόνων
ἐλάττονα, μερικώτερα τὰ ἐν τούτοις.
   ἐξ ὧν δὴ συμβαίνει τὰ καθ’ ἓν εἶδος ἐκ τῶν ὑπερτέρων ἀπο-
γεννώμενα κατὰ πλείους ἰδέας ἐκ τῶν δευτέρων διῃρημένως
παράγεσθαι, καὶ ἔμπαλιν τὰ διὰ πολλῶν καὶ διακεκριμένων
ἰδεῶν ὑπὸ τῶν καταδεεστέρων παραγόμενα δι’ ἐλαττόνων καὶ
ὁλικωτέρων ὑπὸ τῶν ἀνωτέρω παράγεσθαι· καὶ τὸ μὲν ὅλον καὶ
κοινὸν πᾶσι τοῖς μετέχουσιν ἄνωθεν παραγίνεσθαι, τὸ δὲ μεμε-
ρισμένον καὶ τὸ ἴδιον ἐκ τῶν δευτέρων. ὅθεν οἱ δεύτεροι νόες
ταῖς τῶν εἰδῶν μερικωτέραις διακρίσεσιν ἐπιδιαρθροῦσί πως καὶ
λεπτουργοῦσι τὰς τῶν πρώτων εἰδοποιΐας.


92 Omnis intelligentia plena est formis; verumtamen ex intelligentiis sunt quae continent formas minus universales et ex eis sunt quae continent formas plus universales.
93 Quod est quonium formae quae sunt in intelligentiis secundis inferioribus per modum particularem, sunt in intelligentiis primis per modum universalem; et formae quae sunt in intelligentiis primis per modum universalem sunt in intelligentiis secundis per modum particularem.
94 Et in primis intelligentiis est virtus magna, quoniam sunt vehementioris unitatis quam intelligentiae secundae inferioris; et in intelligentiis secundis inferioribus sunt virtutes debiles, quoniam sunt minoris unitatis et pluris multiplicitatis.
95 Quod est quia intelligentiae quae sunt pronpiquae uni, puro vero sunt minoris quantitatis et majoris virtutis, et intelligentiae quae sunt longinquiores ab uno, puro vero sunt pluris quantitatis et debiliores virtutis.
96 Et quia intelligentiae propinquae, puro vero sunt minoris quantitatis et maioris virtutis, accidit inde ut formae quae procedunt ex intelligentiis primis, procedant processione universali unita (...).
97 Et nos abbreviamus et dicimus quod formae quae adveniunt ex intelligentiis primis secundis sunt debiliores processionis et vehementiores separationis.
98 Quapropter fit quod intelligentiae secundae proiciunt visus suos super universalem formam, quae est in intelligentiis universalis, et dividunt eam et separant eam, quoniam ipsae non possunt recipere illas formas secundum veritatem et certitudinem earum, nisi per modum secundum quem possunt recipere eas, scilicet per separationem et divisionem.
99 Et similiter aliqua ex rebus non recipit quod est supra eam nisi per modum secundum quem potest recipere ipsum, non per modum secundum quem est res recepta.

投稿者 Masaki : 2005年09月10日 14:57